Kruisverwijzing
kunde
| lemma | meaning |
|---|---|
| āban・dezain-アーバン・デザイン | stedenbouwkunde |
| antonimu-アントニム | (taalkunde) antoniem |
| bābarizumu-バーバリズム | barbarisme (letterkunde) |
| bāzu・ai・byū-バーズ・アイ・ビュー | algemeen overzicht (in taalkunde) |
| beki-冪 | exponent; macht (in wiskunde) |
| bekutoru-ベクトル | vector (grootheid in wiskunde) |
| bibun-微分 | (wiskunde) differentiaal |
| bōkaru-ボーカル | klinker; vocaal (taalkunde) |
| bunbo-分母 | noemer (rekenkunde) |
| bungaku-文学 | literatuur; letterkunde |
| bunkai-分解 | fatorisatie (wiskunde); resolutie (chemie) |
| bunpaihōsoku-分配法則 | distributieve wet (wiskunde) |
| bunshi-分詞 | (taalkunde) deelwoord |
| bunsū-分数 | breuk (wiskunde) |
| bun'atsu-分圧 | partiële druk; partieeldruk (scheikunde) |
| burakku・hōru-ブラック・ホール | zwart gat (sterrenkunde) |
| būrudaisū-ブール代数 | booleaanse algebra (wiskunde) |
| butsurigaku-物理学 | natuurkunde; fysica |
| chigaku-地学 | aardwetenschap(pen); geowetenschap(pen); natuurkundige aardrijkskunde |
| chikan-置換 | permutatie (wiskunde) |
| chiri-地理 | aardrijkskunde; geografie; topografie |
| chirigaku-地理学 | geografie; aardrijkskunde |
| chishitsugaku-地質学 | geologie; aardkunde |
| chōgayūsei-頂芽優勢 | (plantkunde) apicale dominantie (d.w.z. dat de top een plant sterker uitgroeit dan de zijtakken) |
| chokusetsuhō-直接法 | directe methode [rede] (taalkunde) |
| chōon-長音 | (taalkunde) lange klank; lange klinker |
| chōruigaku-鳥類学 | ornithologie; vogelkunde |
| daiichininshō-第一人称 | (taalkunde) eerste persoon |
| dainininshō-第二人称 | (taalkunde) de tweede persoon |
| daisanninshō-第三人称 | (taalkunde) derde persoon |
| daitai\'iryō-代替医療 | alternatieve geneeskunde |
| deruta-デルタ | (wiskunde) variabele grootheid |
| dobokukōgaku-土木工学 | civiele techniek; weg- en waterbouwkunde |
| dōbutsugaku-動物学 | zoölogie; dierkunde |
| dōikaku-同位角 | (wiskunde) corresponderende hoeken (wanneer 1 rechte lijn 2 rechte lijnen snijdt) |
| dokuseigaku-毒性学 | toxicologie; gifkunde |
| domesutikku・saiensu-ドメスティック・サイエンス | huishoudkunde; gezins- en consumentenwetenschap |
| enerugī-エネルギー | energie (natuurkunde) |
| enki-塩基 | base (scheikunde) |
| fīrudo-フィールド | (natuurkunde) (kracht)veld |
| fonēmu-フォネーム | foneem (taalkunde) |
| fukubun-複文 | (taalkunde) een samengestelde zin |
| furīzu-フリーズ | fries (bouwkunde) |
| futegiwa-不手際 | onhandigheid; geklungel; knoeiwerk; onkunde; wanbeleid |
| futsūmeishi-普通名詞 | (taalkunde) soortnaam |
| ganka-眼科 | oogheelkunde; oftalmologie |
| gankagaku-眼科学 | oogheelkunde; oftalmologie |
| gen-減 | (wiskunde) aftrekking |
| gengogaku-言語学 | taalkunde; linguïstiek; taalwetenschap |
| genpō-減法 | aftrekking (wiskunde) |
| genten-原点 | (wiskunde) basispunt |
| gikō-技巧 | vakmanschap; (technische) vaardigheid [kunde]; techniek |
| gishijutsu-義歯術 | prothetische tandheelkunde |
| gogaku-語学 | linguïstiek; taalkunde |
| gohō-語法 | (taalkunde) formulering; uitdrukking |
| gōtai-剛体 | (natuurkunde) een star [onvervormbaar] lichaam |
| gūryoku-偶力 | koppel (natuurkunde) |
| gyōretsu-行列 | (wiskunde) matrix (systeem van waarden voor toepassing van rekenkundige regels) |
| gyōretsushiki-行列式 | (wiskunde) determinant |
| gyoruigaku-魚類学 | ichtyologie; viskunde |
| hadoron- ハドロン | (scheikunde) hadron, een subatomair deeltje dat uit quarks bestaat (de naam is afgeleid van het Griekse hadros, dat sterk betekent) |
| haiishi-配位子 | ligand (scheikunde) |
| hanboin-半母音 | (taalkunde) semivocaal; halfklinker |
| hanpatsu-反発 | afstoting; repulsie (natuurkunde) |
| haretsuon-破裂音 | (taalkunde) (ex)plosief; plofklank |
| haseigo-派生語 | (taalkunde) derivaat; afgeleid woord |
| heihōkon-平方根 | (vierkants)wortel (rekenkunde) |
| heikōrokumentai-平行六面体 | (meetkunde) parallellepipedum; blok |
| heisho-兵書 | boek over de oorlogsvoering [militaire strategie; krijgskunst; krijgskunde] |
| henkakukatsuyō-変格活用 | (taalkunde) onregelmatige vervoeging |
| hishitsu-皮質 | (plantkunde) bast; schors |
| hissekikantei-筆跡鑑定 | grafologie; schriftkunde |
| hō-法 | (wiskunde) deler |
| hōbutsusen-放物線 | parabool (wiskunde) |
| i-医 | geneeskunde; medicijnen |
| ichininshō-一人称 | (taalkunde) de eerste persoon; (in literatuur) de ik-persoon; ik-vorm |
| igaku-医学 | geneeskunde; medicijnen (studie) |
| igakubu-医学部 | Medische Faculteit; Faculteit der Geneeskunde |
| igyō-医業 | geneeskunde |
| indasutoriaru・enjiniaringu-インダストリアル・エンジニアリング | technische bedrijfskunde |
| injikētā-インジケーター | (Eng.: indicator) indicator (natuurkunde) |
| inrē-インレー | (tandheelkunde) inlay; vulling; plombeersel |
| insū-因数 | (wiskunde) factor |
| ionbin-イ音便 | (taalkunde) eufonische verandering (waarbij de medeklinkers k, g, sh, of r voor de -i wegvallen, b.v. 聞きて wordt 聞いて) |
| isō-位相 | fase (natuurkunde) |
| izenkei-已然形 | (taalkunde) izenkei (conditionele vorm) |
| jiku-軸 | (wiskunde) as; middellijn |
| jinpi-靭皮 | (plantkunde) bastweefsel; floëem |
| jisoku-磁束 | magnetische flux (natuurkunde) |
| jisshō-実証 | (in de traditionele Chinese (kruiden)geneeskunde) een constitutie met een fysieke kracht en sterke weerstand tegen ziekte |
| jōhō-乗法 | het vermenigvuldigen; vermenigvuldiging (wiskunde) |
| johō-除法 | deling (rekenkunde) |
| josan-助産 | verloskunde; obstetrie |
| jūgen-重言 | (taalkunde) tautologie; herhaling binnen een uitdrukking |
| jūigaku-獣医学 | diergeneeskunde |
| jumokui-樹木医 | boomverzorging; boomgeneeskunde |
| junbusshitsu-純物質 | zuivere stof (scheikunde) |
| kagaku-化学 | scheikunde; chemie |
| kagen-加減 | (wiskunde) optellen en aftrekken |
| kakudosokutei-角度測定 | goniometrie; hoekmeetkunde (deel van de trigonometrie) |
| kaku'igaku-核医学 | nucleaire geneeskunde |
| kanōdōshi-可能動詞 | (taalkunde) werkwoord dat de potentialis uitdrukt (zoals kunnen) |
| kanpōi-漢方医 | kampo-arts (een dokter in de traditionele Chinese geneeskunde) |
| kanpōyaku-漢方薬 | Chinese kruidengeneeskunde |
| kanryō-完了 | (taalkunde) de voltooide tijd |
| kanshō-干渉 | interferentie (natuurkunde) |
| kaseigaku-家政学 | huishoudkunde; gezins- en consumentenwetenschap |
| kazu-数 | hoeveelheid; aantal; getal (taalkunde) |
| keiji-繋辞 | (taalkunde) koppelwerkwoord; copula |
| kenchiku-建築 | bouw; constructie; architectuur; bouwkunst; bouwkunde |
| ketsugoka-結合価 | (taalkunde) valentie |
| kikagaku-幾何学 | meetkunde; geometrie |
| kikaikōgaku-機械工学 | werktuigbouwkunde |
| kiketsu-帰結 | (taalkunde) apodosis (hoofdzin die volgt op een bijzin) |
| kiseki-軌跡 | locus; plaats; (wiskunde) meetkundige plaats; puntenverzameling |
| kishōgaku-気象学 | meteorologie; weerkunde |
| kōbutsugaku-鉱物学 | mineralogie; delfstofkunde |
| kōgaisuion-口蓋垂音 | (taalkunde) uvulaar; uvulaire medeklinker |
| kōgaku-工学 | technische wetenschap(pen); bouwkunde |
| kōkūkōgaku-航空工学 | luchtvaarttechniek; vliegtuigbouwkunde |
| kondensā-コンデンサー | (natuurkunde) condensor |
| konmō-根毛 | (plantkunde) wortelhaar; rizoïde |
| kōri-公理 | (wiskunde) axioma, dient als grondslag voor het bewijs van andere wiskundige stellingen |
| kosain-コサイン | cosinus (wiskunde) |
| koshiita-腰板 | (bouwkunde) grondplaat; bodemplaat; beschot; lambrisering |
| kōshiki-公式 | formule (wiskunde) |
| kotanjento-コタンジェント | (wiskunde) cotangens |
| kyōikugaku-教育学 | (studie) pedagogiek; onderwijskunde |
| kyosū-虚数 | imaginair getal (wiskunde) |
| kyūmen-球面 | (wiskunde) bolvormig oppervlak |
| matorikkusu-マトリックス | (wiskunde) matrix (systeem van waarden voor toepassing van rekenkundige regels) |
| meireikei-命令形 | (taalkunde) meireikei, imperatieve vorm; gebiedende wijs |
| minzokugaku-民俗学 | folklore; volkskunde |
| minzokugaku-民族学 | volkenkunde; etnologie |
| mizenkei-未然形 | (taalkunde) mizenkei (irrealis vorm; gebruikt als aansluitvorm voor optatief, negatief, passief, causatief) |
| mogusa-艾 | moxa; bijvoetwol (brandmiddel gebruikt in geneeskunde) |
| mokubu-木部 | (plantkunde) xyleem (houtachtig weefsel) |
| mukikagaku-無機化学 | anorganische scheikunde |
| naika-内科 | interne geneeskunde |
| naikabyōin-内科病院 | ziekenhuis voor interne geneeskunde |
| naikagaku-内科学 | studie [afdeling] interne geneeskunde |
| naiyōgo-内容語 | (taalkunde) woorden, zoals zelfstandige naamwoorden, werkwoorden en bijvoeglijke naamwoorden, die de semantische betekenis in een zin aanduiden |
| nininshō-二人称 | (taalkunde) de tweede persoon |
| ninshō-人称 | (taalkunde) persoon |
| nōgaku-農学 | landbouwkunde; landbouwwetenschap(pen) |
| nōgei-農芸 | landbouw; landbouwkunde |
| nōki-能記 | (taalkunde) de betekenaar; het betekenende; het concept (signifier) |
| okishidanto-オキシダント | (scheikunde) oxidant |
| onso-音素 | (taalkunde) foneem |
| operētā-オペレーター | (wiskunde) operator; bewerking |
| ōyōkagaku-応用化学 | toegepaste chemie [scheikunde] |
| paichūkanshi-パイ中間子 | (natuurkunde) elementair deeltje pimeson |
| pēhā-ペーハー | (scheikunde) pH |
| poripu-ポリプ | poliep (dierkunde) |
| potensharu-ポテンシャル | potentiaal; elektrisch vermogen (natuurkunde) |
| purazuma-プラズマ | (natuurkunde) plasma (elektrisch neutrale gasmassa) |
| purominensu-プロミネンス | (taalkunde) nadruk; klemtoon |
| rajikaru-ラジカル | stam (taalkunde) |
| rangaku-蘭学 | (lett. Nederlandse studies) de studie van westerse technologie en geneeskunde via de Nederlandse taal (Edo periode) |
| reiketsu-冷血 | koudbloedigheid (dierkunde) |
| renjō-連声 | (taalkunde) sandhi (klankbeïnvloeding door naburige klanken binnen een woord of tussen twee woorden) |
| rentaikei-連体形 | (taalkunde) rentaikei (attributieve vorm; woordenboekvorm) |
| rentaishūshokugo-連体修飾語 | (taalkunde) een bepaling [bepalend woord] bij een niet-infecterend [onvervoegbaar] woord |
| ren'on-連音 | (taalkunde) sandhi (gelijkwording van eind- en beginklank van opeenvolgende delen) |
| ren'on-連音 | (taalkunde) binding |
| ren'yōkei-連用形 | (taalkunde) renyōkei (verbindingsvorm van werkwoorden) |
| ren'yōshūshokugo-連用修飾語 | (taalkunde) een bepaling [bepalend woord] bij een inflecterend [vervoegbaar] woord |
| rigando-リガンド | ligand (scheikunde) |
| rika-理科 | wetenschap(pen); natuurkunde |
| rippōkon-立方根 | (wiskunde) derdemachtswortel; kubiekwortel |
| rireki-履歴 | (natuurkunde) hysteresis |
| ryōshi-量子 | quant; kwantum (natuurkunde) |
| saibanetikkusu-サイバネティックス | cybernetica; stuurkunde |
| sain-サイン | sinus (wiskunde) |
| sanfujinka-産婦人科 | verloskunde en gynaecologie |
| sanka-産科 | verloskunde |
| sankakuhō-三角法 | trigonometrie; driehoeksmeetkunde |
| sankakunami-三角波 | driehoeksgolf (wiskunde) |
| sanninshō-三人称 | (taalkunde) de derde persoon |
| sanpō-算法 | rekenkunde; getallenleer; algoritme |
| sanranriron-散乱理論 | verstrooiingstheorie (wis- en natuurkunde) |
| sansū-算数 | rekenkunde; rekenen |
| seisankōgaku-生産工学 | vormgevingstechniek; industriële techniek; technische bedrijfskunde |
| seitai-成体 | (dierkunde) imago (volkomen ontwikkeld insect) |
| sentensu-センテンス | (taalkunde) zin |
| seppen-切片 | (wiskunde) intercept; asafsnede |
| sessokudōbutsu-節足動物 | geleedpotige (dierkunde) |
| setsuji-接辞 | (taalkunde) toevoegsel (affix) |
| shigaku-歯学 | tandheelkunde |
| shijidaimeishi-指示代名詞 | (taalkunde) aanwijzend voornaamwoord |
| shijigo-指示語 | (taalkunde) demonstratief; aanwijzend [deiktisch) (voornaam)woord |
| shijishi-指示詞 | (taalkunde) demonstratief; aanwijzend (deiktisch] (voornaam)woord |
| shika-歯科 | tandheelkunde |
| shinifian-シニフィアン | (taalkunde) de betekenaar; het betekenende; het concept (signifier) |
| shinifie-シニフィエ | (taalkunde) vorm; teken; geluid (signified) |
| shinsei-新星 | (sterrenkunde) nova |
| shion-歯音 | (taalkunde) dentaal (tandklank) |
| shiyūdōshu-雌雄同株 | (plantkunde) eenhuizig zijn |
| shiyūishu-雌雄異株 | (plantkunde) tweehuizig zijn |
| shizensū-自然数 | (wiskunde) natuurlijk getal |
| shoki-所記 | (taalkunde) vorm; teken; geluid (signified) |
| shokubutsugaku-植物学 | botanie; botanica; plantkunde |
| shōnika-小児科 | kindergeneeskunde; pediatrie |
| shotōsūgaku-初等数学 | de elementaire wiskunde |
| shūkō-集光 | (natuurkunde) condensatie; concentratie [focus] (van lichtstralen) |
| shūshikei-終止形 | (taalkunde) shūshikei (in klassiek Japans, eindvorm; woordenboekvorm) |
| shūshokugo-修飾語 | (taalkunde) bepaling; bepalend woord |
| shusūkansō-指数関数 | exponentiële functie (wiskunde) |
| sō-相 | (taalkunde) aspect |
| sōkonbokuhi-草根木皮 | wortels van kruiden en schors van bomen (gebruikt in de traditionele Chinese geneeskunde) |
| sōkonmokuhi-草根木皮 | wortels van kruiden en schors van bomen (gebruikt in de traditionele Chinese geneeskunde) |
| sokudo-測度 | (wiskunde) maat |
| sūgaku-数学 | wiskunde |
| suimin'igaku-睡眠医学 | slaapgeneeskunde |
| sukarā-スカラー | (Eng.: scalar) scalair; scalaire grootheid (wiskunde) |
| supin-スピン | (natuurkunde) spin van een elektron |
| tai-態 | (taalkunde) vorm; aspect |
| taiōgenri-対応原理 | (natuurkunde) correspondentieprincipe |
| tanbun-単文 | (taalkunde) een enkelvoudige zin |
| tanden-丹田 | plexus solaris [zonnevlecht] (punt onder de navel; focus punt voor innerlijke meditatie; in oosterse geneeskunde beschouwd als belangrijk energiepunt) |
| tanjento-タンジェント | (wiskunde) tangens; raaklijn |
| tan'on-短音 | (taalkunde) korte klank; korte klinker |
| tatezahyō-縦座標 | ordinaat (meetkunde) |
| tei-底 | (wiskunde) basis; grondvlak; grondlijn |
| tenkai-展開 | (wiskunde) desintegratie; uitwerking |
| tenmongaku-天文学 | astronomie; sterrenkunde |
| tokubetsukyōshitsu-特別教室 | speciaal uitgeruste klaslokalen (voor vakken als muziek, handvaardigheid, huishoudkunde, e.a., ook gebruikt als audio-visuele ruimte) |
| toshisekkei-都市設計 | stedenbouwkunde |
| uhen-右辺 | (wiskunde) de rechterkant van een vergelijking |
| umurauto-ウムラウト | (taalkunde) umlaut (teken voor klankwijziging van klinkers) |
| uonbin-ウ音便 | (taalkunde) klankverandering waarbij klanken als ku, gu, hi, bi, en mi worden uitgesproken als u |
| utena-台 | (plantkunde) (bloem)kelk |
| wasan-和算 | Japanse wiskunde (een aparte wiskunde vorm, ontwikkeld in Japan tijdens de Edoperiode) |
| yakuon-約音 | (taalkunde) samentrekking (van lettergrepen) |
| yakusū-約数 | (wiskunde) deler; factor |
| yakusuru-約する | (wiskunde) aftrekken |
| yōgen-用言 | (taalkunde) een verbuigbaar woord; woord dat men kan vervoegen |
| yōgukyōka-用具教科 | de instrumentvakken, vakken zoals taal en wiskunde, waarvan de kennis als instrument kan dienen bij het bestuderen van de inhoudsvakken |
| yokozahyō-横座標 | abscis (wiskunde) |
| yōsei-陽性 | positiviteit (scheikunde) |
| yūkikagaku-有機化学 | organische chemie [scheikunde]; koolstofchemie |
| yūkikagōbutsu-有機化合物 | organische verbinding (scheikunde) |
| zairyōkagaku-材料科学 | materiaalkunde |
| zenkashiki-漸化式 | (wiskunde) differentievergelijking |
| zenkin-漸近 | asymptoot (wiskunde) |
| zuishitsu-髄質 | pulp (weke massa bij tandheelkunde) |