| bōbiki-棒引き | de horizontale streep van lange klinkers in katakana |
| boin-母音 | klinker (letter) |
| bōkaru-ボーカル | klinker; vocaal (taalkunde) |
| chōon-長音 | (taalkunde) lange klank; lange klinker |
| dakuon-濁音 | stemhebbende medeklinker in het Japans |
| dakuonpu-濁音符 | het (dubbele aanhalings)teken gebruikt voor een stemhebbende medeklinker in het Japans |
| dakuten-濁点 | het (dubbele aanhalings)teken gebruikt voor een stemhebbende medeklinker in het Japans |
| hanboin-半母音 | (taalkunde) semivocaal; halfklinker |
| ionbin-イ音便 | (taalkunde) eufonische verandering (waarbij de medeklinkers k, g, sh, of r voor de -i wegvallen, b.v. 聞きて wordt 聞いて) |
| kōgaisuion-口蓋垂音 | (taalkunde) uvulaar; uvulaire medeklinker |
| masatsuon-摩擦音 | een fricatief (medeklinker met wrijvend of sissend geluid, zoals f, s, ch) |
| ren'on-連音 | trilling (rollende medeklinker) |
| shiin-子音 | medeklinker (letter) |
| tan'on-短音 | (taalkunde) korte klank; korte klinker |
| umurauto-ウムラウト | (taalkunde) umlaut (teken voor klankwijziging van klinkers) |